Η Θεραπεία δια Χειρισμών είναι τόσο παλιά όσο και η Επιστήμη της Ιατρικής. Φανταστείτε πως ακόμα και ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της σύγχρονης Ιατρικής, ήταν γνωστό ότι χρησιμοποιούσε τη Θεραπεία δια Χειρισμών και ιδιαίτερα την έλξη και άλλες τεχνικές μόχλευσης για να θεραπεύσει τις δυσμορφίες της σπονδυλικής στήλης.

Υπήρξε όμως μια περίοδος στην ιστορία όπως ο 19ος αιώνας, που ήταν η εποχή των αναταραχών και της αμφισβήτησης των Ιατρικών πρακτικών. Η Ιατρική ιστορία της εποχής εκείνης ήταν κορεσμένη από πολλά ανορθόδοξα συστήματα θεραπείας.

Δύο άτομα που θα επηρέαζαν σε βάθος το πεδίο της Ιατρικής Δια Χειρισμών ήταν προϊόντα αυτής της περιόδου των Ιατρικών Μεταβολών. Ο Dr. Andrew Taylor Still, MD, Ιατρός που εκπαιδεύτηκε στη Θεραπεία Δια Χειρισμών και ο D.D. Palmer που από μανάβης έγινε αυτοδίδακτος θεραπευτής δια χειρισμών. Ο Dr.Still (1828-1917) σύστησε για πρώτη φορά τη φιλοσοφία του και τη πρακτική του στην Οστεοπαθητική το 1874. Η απογοήτευση του σχετικά με την Ιατρική πρακτική της εποχής τον οδήγησε στη διαμόρφωση μιας νέας Ιατρικής Φιλοσοφίας, την οποία ονόμασε Οστεοπαθητική Ιατρική.

Η νέα φιλοσοφία της Ιατρικής του Dr.Still στην ουσία αποτελείται από τα ακόλουθα:

Η μονάδα του σώματος. Η θεραπευτική δύναμη της φύσης. Υποστήριξε ότι το ανθρώπινο σώμα έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τη διατήρηση της υγείας και την αποθεραπεία από τις ασθένειες. Ο ρόλος του Θεραπευτή είναι να ενδυναμώσει αυτή την ικανότητα.

Η σωματική συνιστώσα των ασθενειών. Πίστευε ότι το Μυοσκελετικό Σύστημα είναι ένα αναπόσπαστο μέρος ολόκληρου του σώματος και ότι οι μεταβολές εντός του συστήματος αυτού επηρεάζουν την υγεία ολόκληρου του σώματος και την ικανότητα του να αντεπεξέλθει ενός τραυματισμού ή ασθένειας.

Η σχέση Δομής-Λειτουργικότητας. Η αλληλοσυσχέτιση της Δομής-Λειτουργικότητας είχε υιοθετηθεί από τον Virchow στις αρχές του 19ου αιώνα και ο Dr.Still εφάρμοσε την αρχή αυτή κατά την έννοια της πλήρους ολοκλήρωσης του σώματος.

Ο ίδιος πίστευε ακράδαντα ότι η Δομή κυβερνούσε έναντι της Λειτουργικότητας και ότι η Λειτουργικότητα επηρέαζε τη Δομή.

Η χρήση της Θεραπείας Δια Χειρισμών. Αυτό έγινε αναπόσπαστο μέρος της φιλοσοφίας του Dr.Still, γιατί πίστευε ότι η αποκατάσταση της μέγιστης Λειτουργικής ικανότητας του σώματος θα ενίσχυε το επίπεδο της Ευεξίας και θα βοηθούσε στην ανάρρωση από τους τραυματισμούς και τις ασθένειες.

Η Θεραπεία Δια Χειρισμών (Manual Therapy) εστιάζει στο Μυοσκελετικό Σύστημα, το οποίο καλύπτει πάνω από το 60% του ανθρώπινου οργανισμού και δια μέσω του οποίου η αξιολόγηση των άλλων οργανικών συστημάτων μπορεί να επιτευχθεί. Η δομική διάγνωση όχι μόνο αξιολογεί το Μυοσκελετικό Σύστημα για τις συγκεκριμένες ασθένειες και δυσλειτουργίες του, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να αξιολογήσει τις σωματικές εκδηλώσεις των ασθενειών και τις διαταραχές των σπλάχνων.

Οι Τεχνικές Κινητοποίησης χρησιμοποιούνται πρωτίστως για να αυξήσουν τη κινητικότητα στις περιορισμένες περιοχές της Μυοσκελετικής Λειτουργικότητας και για να μειώσουν τον πόνο.

Ποιος όμως είναι ο στόχος της Θεραπείας Δια Χειρισμών ;

Ο στόχος της Θεραπείας δια Χειρισμών είναι να επαναφέρει τη μέγιστη, ανώδυνη κίνηση του Μυοσκελετικού Συστήματος σε ορθοστατική ισορροπία.

Θεραπευτικές Ενδείξεις

Η Θεραπευτική αυτή προσέγγιση μπορεί να αποτελέσει σημαντικό θεραπευτικό εργαλείο στην αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων και των συμπτωμάτων τους όπως:

• Πόνος στη πλάτη και τη μέση.
• Πόνος στον Αυχένα.
• Σκολίωση-Κύφωση-Λόρδωση.
• Πόνος στα Χέρια και τα Πόδια.
• Κάψιμο ή Αίσθηση Μουδιάσματος.
• Πονοκέφαλος.
• Επικονδυλίτιδα (Tennis Elbow).
• Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα (Carpal Tunnel Syndrome).
• Κακώσεις Λόγω Επαναλαμβανόμενης Καταπόνησης.
• Πυελικός Πόνος.
• Πόνος στα Ισχία.
• Πόνος αντίστοιχος του Ισχιακού Νεύρου.
• Πόνος στο γόνατο.
• Πόνος στο Πέλμα-Πελματιαία Απονεύρωση.
• Τενοντίτιδα-Τενοντοπάθεια.
• Θυλακίτιδα.
• Αρθρίτιδα.
• Πόνος Μεσοσπονδυλίου Δίσκου (προβολή, ρήξη, κήλη Μ.Δ).
• Σύνδρομο Στροφικού Πετάλου (Rotator Cuff Syndrome).
• Σύνδρομο Παγωμένου Ώμου.
• Ινομυαλγία κ.α.

Υπάρχουν αντενδείξεις για την εφαρμογή της Θεραπείας δια Χειρισμών ;

Κατά κύριο λόγο η Θεραπεία δια Χειρισμών (Manual Therapy) είναι μια ήπια, ασφαλής και πολύ αποτελεσματική μέθοδος για την αντιμετώπιση των Μυοσκελετικών προβλημάτων και των συμπτωμάτων τους.

Παρ’ όλα αυτά όμως υπάρχουν περιπτώσεις που θα πρέπει ο θεραπευτής να επιστήσει τη προσοχή του και να λάβει την άποψη ενός Ορθοπεδικού Ιατρού, για να δημιουργήσει ένα θεραπευτικό πλάνο για ορισμένες περιπτώσεις ασθενών, όπως είναι αυτοί που πάσχουν από Οστεοπόρωση σε «προχωρημένο» στάδιο.

Ποια είναι η ακριβής Θεραπευτική Προσέγγιση ;

Ένας Θεραπευτής της Θεραπείας δια Χειρισμών έχει ως απόλυτα θεραπευτικά εργαλεία τα χέρια του. Χρησιμοποιεί τεχνικές κινητοποίησης των αρθρώσεων μέσω των χεριών του και των δαχτύλων του, εφαρμόζοντας πίεση της τάξης των “5 γραμμαρίων” κατά κύριο λόγο (σε κάποιες περιοχές του σώματος μπορεί να χρειαστεί παραπάνω και σε αντιστοιχία με το σωματότυπο, την ηλικία και τη παθολογία του ασθενή). Μπορεί όμως να χρησιμοποιήσει Τεχνικές Κινητοποίησης Νεύρων (Neural Mobilization) και να ζητήσει τη συμμετοχή του ασθενή του χρησιμοποιώντας Τεχνικές Μυϊκής Ενέργειας (Muscle Energy Techniques) για να κινητοποιήσει τους μύες και τις αρθρώσεις.

Μπορούν να εφαρμοστούν άλλες θεραπευτικές τεχνικές ή θεραπευτικά μηχανήματα παράλληλα με τη Θεραπεία δια Χειρισμών ;

Σαφώς και μπορούν να εφαρμοστούν, αλλά θα πρέπει να καθορίζεται από τον θεραπευτή που σας παρακολουθεί. Υπάρχουν πολλές θεραπευτικές τεχνικές, που μπορούν να συνδυαστούν με μεγάλη επιτυχία με τη Θεραπεία δια Χειρισμών, όπως είναι:

• η Μυοπεριτονιακή Απελευθέρωση (Myofascial Release Therapy),
• η Μέθοδος Kinesiotaping (Εφαρμογή Ειδικής Ελαστικής Ταινίας σε πάσχουσες Αρθρώσεις και Μυϊκές Ομάδες),
• η Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr.Upledger,
• η Θεραπεία των trigger points (Θεραπεία αποκατάστασης των σημείων πυροδότησης πόνου) κ.ά.

Η χρήση θεραπευτικών μηχανημάτων, όπως το Laser, ο Θεραπευτικός Υπέρηχος, η Ιοντοφόρεση, το Tens κ.α. μπορούν να συνδυαστούν με τη Θεραπεία δια Χειρισμών ανάλογα με τη κρίση του θεραπευτή σας.

Ποια μπορεί να είναι η συχνότητα των συνεδριών ;

Η συχνότητα των συνεδριών καθορίζεται με βάση τη χρονιότητα του τραυματισμού ή προβλήματος, την ηλικία και το σωματότυπο του ασθενή.

Ένα ενδεικτικό βασικό πρόγραμμα μπορεί να είναι ο κύκλος 10 συνεδριών, όπου τη 1η εβδομάδα οι 5 πρώτες συνεδρίες μπορεί να είναι σε καθημερινή βάση, τη 2η εβδομάδα να ακολουθήσουν οι 3 επόμενες συνεδρίες με 2 μέρες κενό ανάμεσα τους, τη 3η εβδομάδα να γίνουν 2 συνεδρίες, τη 4η εβδομάδα να γίνει 1 συνεδρία και τη 5η εβδομάδα η τελευταία συνεδρία. Με τη πάροδο των 10 συνεδριών και μετά από 2 εβδομάδες συστήνεται επανεξέταση, με τον θεραπευτή να επαναξιολογεί τη κατάσταση του ασθενή του.

Πού μπορώ να κάνω τη συγκεκριμένη θεραπεία ;

Αποκλειστικά σε Φυσικοθεραπευτή εκπαιδευμένο στη Θεραπεία δια Χειρισμών (Manual Therapy).